1- اوصيكم بتقوي الله و الورع في دينكم و الاجتهاد الله و صدق الحديث و اداء الامانة الي من ائتمنكم من بر او فاجر و طول السجود و حسن الجوار. [1] .

شما را توصيه مي كنم به پرواي از خدا، پارسايي در دين، كوشش در راه خدا، راستگويي، اداء امانت به نيك و بد، طول سجده، و خوش همسايگي.

2- انكم في آجال منقوصة و ايام معدودة و الموت يأتي بغتة من يزرع خيرا يحصد غبطة و من يزرع شرا يحصد ندامة لكل زارع ما زرع. [2] .



[ صفحه 358]



شما راهي كاهش پذير و دوراني محدود را مي گذرانيد و مرگ ناگهان فرا مي رسد. پس هر كس خير بكارد، خوشي درو كند و هر كس شر بكارد، پشيماني درو كند، هر كسي همان را درو كند كه كاشته است. [3] .

3- خصلتان ليس فوقهما شي ء الايمان بالله و نفع الاخوان. [4] .

دو خصلت است كه بالادست ندارد: ايمان به خدا و نفع رساندن به برادران.

4- بئس العبد عبد يكون ذا وجهين و ذا لسانين يطري ء اخاه شاهدا و يأكله غائبا ان اعطي حسده و ان ابتلي خذله. [5] .

بد بنده اي است آن بنده كه دو رو و دو زبان دارد: روبرو از برادرش تعريف مي كند و پشت سر گوشتش را [به غيبت] مي خورد؛ اگر نعمتي يابد، بر او رشك برد و اگر گرفتار شود، رهايش كند.