يحيي بن يسار قنبري گويد: امام هادي چند ماه قبل از وفات خود به پسرش حسن وصيت كرد (يعني او را به جاي خود نصب كرد) و مرا با جمعي از دوستان شاهد گرفت. [1] .

علي بن عمر نوفلي مي گويد: من در صحن منزل امام هادي در خدمتش بودم كه پسرش محمد از نزد ما گذشت. به حضرت عرض كردم: فدايت شوم! بعد از شما ايشان صاحب ماست؟ فرمودند: صاحب شما بعد از من حسن است. [2] .

ابوبكر فهفكي گويد. امام هادي - عليه السلام - به من نوشت: پسرم ابومحمد از نظر سرشت خيرخواه ترين آل محمد و از نظر حجت و برهان معتبرترين ايشان است. او پسر بزرگ تر و جانشين من است. رشته ها و احكام امامت به او مي رسد. پس هر چه مي خواهي از من بپرسي از او بپرس كه تمام احتياجات شما نزد اوست (نه نزد پسر ديگرم جعفر). [3] .

شاهويه بن عبدالله گويد: امام هادي به من نوشت: تو مي خواستي بعد از وفات ابوجعفر درباره ي جانشين امام بپرسي و از آن جهت در اضطراب بودي. غم مخور، زيرا خداي عزوجل هيچ كس را پس از آنكه هدايتشان كرده، گمراه نكند تا چيزهايي را كه بايد از آن بپرهيزند برايشان بيان كند. [4] صاحب تو بعد از من، پسرم ابومحمد (ع) است. هرچه نياز داشته باشي نزد اوست. خدا هر آنچه خواهد مقدم مي دارد و آنچه را بخواهد به تأخير مي اندازد و خودش مي فرمايد: «هر آيه اي را كه نسخ كنيم يا به تأخير اندازيم بهتر از آن يا مانند آن را بياوريم.» [5] آنچه براي خردمند لازم بود نوشتم. [6] .