ابوحمزه نصير خادم گويد كه مكرر شنيدم ابومحمد امام حسن با غلامان خويش به زبان آنها حرف مي زند و در ميان غلامان، تركي و رومي و صقالبه [1] وجود داشت و از اين كار تعجب كردم و گفتم او در مدينه متولد شده و با كسي حشر و نشر نداشته تا آنكه امام هادي از دنيا رفت



[ صفحه 426]



و كسي او را نديد؛ پس چه طور اين زبان ها را ياد گرفته و بدانها سخن مي گويد. اين پرسش مدتي ذهن مرا به خود مشغول كرده بود.

روزي امام حسن عسكري رو به من كرد و فرمود: خداوند عزوجل حجت خود را از ديگر مردم و خلق خود جدا كرده و به او معرفت و شناخت تمام اشيا را اعطا فرموده و حجت او بر تمامي زبان ها و انسان و حوادث معرفت دارد و همه را مي داند و هرگاه اين طور نباشد ميان او و ديگران كه تحت هدايت او هستند چه تفاوتي خواهد بود؟ [2] .