دوران امامت امام عسكري (ع) بحراني ترين دوره ي زندگي آن حضرت بود. وي پس از يك سال از آغاز امامتش در 15 شعبان 255 صاحب فرزندي شد كه از سالها قبل در انتظارش بود و رسول الله (ص) و ائمه ي پيشين قبلاً تولد او را مژده داده بودند. امام مدت ها در جست و جوي مادر اين مولود بود و چون امام هادي در ميان اسيران رومي از او سراغ گرفت، به بشر بن سليمان مأموريت داد وي را بخرد. امام به خط و زبان فرنگي نامه اي نوشت و آن را مهر زد و كيسه ي زري كه محتوي دويست و بيست اشرفي بود به او داد و فرمود: فلان روز هنگام چاشت به بغداد برو و بر سر جسد حاضر باش. كشتي هاي اسيران به ساحل مي رسند. جمعي از كنيزان را در آن كشتي ها خواهي ديد. نام برده فروش، عمرو بن يزيد است و كنيزي با اين علائم در ميان كنيزان وجود دارد. او خود را براي هيچ يك از مشتريان ظاهر نمي كند و قيمت هاي بيشتر از قيمت اين كيسه نيز



[ صفحه 435]



به او مي دهند ولي حاضربه مملوكيت آنها نمي شود.

آن وقت نامه ي مرا به آن كنيز بده. او به برده فروش خواهد گفت كه من حاضرم به تملك صاحب اين نامه درآيم. برده فروش پس از گفت و گوي زياد به اين مبلغ قانع خواهد شد. بشر گويد: مطابق گفتار امام كنيز را به دست آوردم و او نامه ي امام را خواند و بسيار خوشحال شد و سرگذشت حيرت انگيز خود را براي من توضيح داد. (به سبب اختصار از شرح آن خودداري مي شود و در شرح حال مادر امام قائم مشروح آن خواهد آمد.)

بشر گويد: من اين بانوي محترم را به سر من رأي بردم و به محضر امام هادي رسيدم. حضرت به آن كنيز به سبب توفيق يافتنش به شرف اسلام تبريك گفت. كنيز گفت: چه بگويم از شرح حالم كه تو بهتر از من آگاهي. امام هادي فرمود: مي خواهم تو را خوشحال كنم. آيا ده هزار اشرفي به تو دهم يا تو را به شرف ابدي بشارت دهم؟ عرض كرد: دومي را مي خواهم. حضرت فرمود: بشارت مي دهم تو را به فرزندي كه پادشاه مشرق و مغرب عالم مي شود و زمين را پر از عدل مي كند، بعد از آن كه پر از جور مي شود. گفت: اين فرزند از چه كسي به عمل خواهد آمد؟ امام فرمود: از آن كسي كه حضرت رسالت (ص) تو را براي او خواستگاري كرده. سپس حضرت كافور خادم را طلبيد و گفت: برو حكيمه خاتون را بياور. وقتي حكيمه وارد شد امام هادي فرمود: اين همان كنيزي است كه مي گفتم. حكيمه او را در بغل گرفت و نوازش نمود. حضرت فرمود: او را به خانه ببر كه او همسر حسن و مادر صاحب الامر است. [1] .