امام حسن عسكري در روز جمعه هشتم ربيع الاول سال 260 از دنيا رحلت فرمود و پسرش امام زمان ظاهر نبود. معتمد عباسي (279 - 256) دستور داد خانه ي امام را به دقت تفتيش نمودند و آن را مهر و موم كردند. زنان قابله را به تحقيق درباره ي حال كنيزان خاندان امام گماشتند. در اين ميان صيقل، از كنيزان امام (ع)، بيش از ديگران مورد ايذا و تفتيش بود. او وجود امام زمان (ع) را انكار مي كرد و گاهي به قصد انحراف افكار آنها مدعي حمل مي شد.به همين سبب معتمد دستور داد او را در حرم خانه ي خود نگاه داشتند. حوادثي در دولت او پيش آمد و عمال خليفه غفلت كردند و وي سرانجام از دست آنان نجات يافت. [1] امام حسن عسكري به منظور اغفال دستگاه خليفه تمامي اموال خود را به مادرش حديث واگذار كرده بود. او با شنيدن خبر وفات پسرش از مدينه به سامرا آمد تا ماترك پسرش را تصرف كند ولكن ديد خليفه ي عباسي همه را توقيف كرده است و علاوه بر اين، جعفر درباره ي ميراث امام حسن عسكري با او درگير شد و مدعي بود كه من وارث ماترك هستم و كار به محاكمه كشيد. حديث اظهار مي داشت تنها وارث است و جعفر بنابر فقه اماميه، جزئي ترين حقي در ميراث برادر نداشت، زيرا با وجود طبقه ي اولي كه پدر و مادر است، برادر حق تو ارث ندارد. [2] .

اين نزاع تا دو سال ادامه يافت تا اين كه محقق شد كه حامله بودن صيقل واقعيت ندارد و حديث اثبات كرد كه او يگانه وارث است و قاضي به نفع او حكم داد. ولكن علي رغم حكم اسلامي، با دستور خليفه، پس از هفت سال توقيف، ميراث امام بين حديث، مادر امام و جعفر



[ صفحه 448]



كذاب بالمناصفه تقسيم شد. [3] .