بازگشت

فرقه ي جعفريه


اين فرقه معتقد بودند كه امام بعد از امام حسن عسكري، برادر او جعفر است. اين فرقه در زمان حيات امام عسكري هم وجود داشت. توضيح اينكه پس از رحلت امام هادي اكثريت به امامت امام حسن عسكري معتقد بودند و اقليت ناچيزي معتقد به امامت جعفر بودند. [1] .

سرانجام همان عده ي قليل پس از رحلت امام حسن عسكري نفوذ بيشتري يافتند و جمعي از پيروان امام عسكري را به خود جلب كردند. رهبري اين فرقه را به علي بن احمد بشار در سامرا



[ صفحه 449]



بر عهده داشت. او در اين باره كتابي در غيبت نوشت و با مخالفان خود به مجادله پرداخت. [2] .

شواهدي در دست است كه اين فرقه تا حدودي موفق بودند. چنانچه در توقيع نوزده باب التوقيعات بحار (ج 53، ص 190) آمده: در آن توقيع كه به عثمان بن سعيد عمري و پسر او نوشته شده، ميثمي نامي، از هواداران فرقه ي جعفريه، با يكي از شيعيان اثني عشري كه مختار نام داشته، مناظره كرده و احتجاج نموده كه امام حسن عسكري جز جعفر، خليفه و نماينده اي ندارد... تا آخر توقيع، كه مفصل است. يكي از هواداران فرقه ي جعفريه با يكي از شيعيان دوازده امامي به نام مختار بحث كرده و او را به قبول امامت جعفر متقاعد ساخته است. [3] اين فرقه ها شعبات ديگري هم داشتند. برخي از آنان معتقدند كه امام زمان به هنگام ظهور به دنيا خواهد آمد و برخي قائلند كه پسر امام عسكري به نام محمد متولد شده و مرده است و هنگام ظهور زنده خواهد بود.


پاورقي

[1] همان، ص 100.

[2] سيري در تاريخ تشيع، ص 775.

[3] كمال الدين، ص 511 و بحار، ج 3، ص 191- 190.