با وجود آن سختي زمان كه قبلا با گوشه اي از آن آشنا شديم باز هم آن حضرت از حفظ شيعيان و نگهداري دين آنها لحظه اي غفلت نفرموده و از اتمام حجت براي شيعيان كه مانند قوم موسي (ع) بسيار به ايرادگيري و درخواست معجزات عادت كرده بودند، خودداري نمي فرمودند.

گاهي براي قوت قلب و اطمينان بخشي، به صورت خارق العاده به شيعيان سر زده و مشكلاتشان را رفع مي كردند و زماني به مشكلات علمي آنها پاسخ مي دادند و ديگر هنگام با كفار محاجه ومناظره مي فرمودند و گاهي ديگر از بدعتهائي كه توسط دانشمندان خطاكار و فلاسفه منحرف داشت بوجود مي آمد، جلوگيري مي كردند و به اين صورت با اينكه ظاهرا امور خلافت در دستشان نبود اما آن وجود با بركت، در حفظ دين و جلوگيري از خطرات، چنان اثري داشتند كه حتي تصور فقدان ايشان و



[ صفحه 111]



خطري كه از نبود ايشان براي دين ممكن بود پيش بيايد، پشت اهل اطلاع را مي لرزاند.

البته اخبار وارده در اين باب زياد است، اما چون بنا را بر اختصار گذاشته ايم فقط به ذكر بعضي از حوادث و وقايع مربوط به بحث اكتفا مي شود.

در ذيل بعضي از جنبه هاي اين موضوع را ذكر مي نمائيم:



[ صفحه 112]