خاندان ستمگر عباسي و پيروان آنان به يقين مي دانستند كه به زودي از نسل امامت، مهدي موعود ظهور خواهد كرد و اساس حكومت هاي خودكامه را درهم خواهد كوبيد به همين جهت اعمال فشار و محدوديت ها نسبت به امامان آخرين به اوج خود رسيده بود؛ شدت اين محدوديت ها به قدري بود كه سه تن از پيشوايان شيعه يعني حضرت امام جواد و امام هادي و امام عسكري عليهم السلام در مركز حكومت آنها (سامرا) كاملا تحت نظر بودند و عاقبت در اوج جواني شربت شهادت نوشيدند. (امام جواد عليه السلام در سن 25 سالگي، امام هادي عليه السلام در سن 41 سالگي و امام عسكري عليه السلام در سن 28 سالگي)

ولي در اين ميان، فشارها و محدوديت ها در زمان امام حسن عسكري عليه السلام از دو پيشواي سابق نيز بيشتر بود چرا كه حاكمان جبار زمانه پيوسته مراقب وضع زندگي او بودند تا همچون فرعونيان، فرزند موعود او را به چنگ آورده و نابود كنند.

در چنين اوضاع نابساماني امام عسكري عليه السلام شيعه را با فعاليت هاي سري و سياسي و به دور از چشم بيدار جاسوسان



[ صفحه 10]



دربار رهبري مي كرد.

يكي از ياران امام مي گويد: «ما گروهي بوديم كه وارد سامرا شديم و منتظر روزي بوديم كه امام عليه السلام از منزل خارج شود تا بتوانيم او را در كوچه و خيابان ببينيم.»

در اين هنگام نامه اي به اين مضمون از طرف امام به ما رسيد:

«هيچ كدام بر من سلام نكنيد و هيچ كس از شما به سوي من اشاره نكند زيرا براي شما خطر جاني دارد.» [1] .

اين كتاب كه با قلمي روان و طبعي نوآراسته شده به زيباترين و حساس ترين صفحات زندگاني امام حسن عسكري عليه السلام پرداخته است بدان اميد كه عاشقان ولايتش را با درس هاي بزرگ و سازنده اي آشنا سازد.

سيد علي حسيني قمي

ولادت حضرت زينب عليهاالسلام، 5 جمادي الاول 1423 قمري



[ صفحه 11]