امام حسن عسكري عليه السلام يازدهمين پيشواي شيعيان در سال 232 هـ.ق در مدينه چشم به جهان گشود از آنجا كه آن حضرت به دستور خليفه ي عباسي در «سامرا» در محله ي «عسكر» سكونت اجباري داشت تا دقيقا تحت نظر باشد، به همين جهت «عسكري» ناميده مي شود (به معناي لشگرگاه).

مادر آن حضرت كه به نام هاي «حديث»، «سوسن»، «سليل»، «ريحانه» و «سمانه» خوانده شده است پارساترين بانوي زمان خود بود چنانكه امام هادي عليه السلام در شأن او فرمود:

«سليل، مسلولة من الآفات و العاهات و الأرجاس و الأنجاس.»

«مادرم سليل، از تمامي آفات و نواقص و پليدي ها و ناپاكي ها بيرون كشيده شده است.»

در فضيلت او همين بس كه پس از شهادت فرزندش حضرت عسكري عليه السلام مدتها پناهگاه و نقطه ي اتكاي شيعيان در آن مقطع حساس و بحراني بود و از اين رو به زينب كبري عليهاالسلام



[ صفحه 18]



تشبيه شده است.

در اين مورد روايت شده كه پس از شهادت حضرت عسكري عليه السلام شخصي به نام «احمد بن ابراهيم» كه از شيعيان مخلص بود نزد حضرت حكيمه عليهاالسلام (خواهر امام هادي عليه السلام) آمد و از او در مورد فرزند و جانشين امام عسكري عليه السلام پرسيد.

حكيمه خاتون فرمود: «او پنهان است.»

احمد گفت: «اكنون شيعه به كه پناهنده شود؟»

حكيمه فرمود: «به مادر حضرت امام عسكري، سوسن.»

او با تعجب گفت: «به يك زن؟ (به عنوان امام)!»

حكيمه فرمود: «آري؛ مانند تبعيت شيعه به زينب كبري عليهاالسلام براي حفظ جان امام سجاد عليه السلام.

شرايط سخت امروز نيز همچون شرايط زمان امام حسين عليه السلام و حضرت سجاد عليه السلام است كه زينب كبري عليهاالسلام مدتي حامل اسرار امامت و وصايت شد.» [1] .



[ صفحه 19]