مدرسه ي عبادت و معنويت
هنگامي كه امام حسن عسكري عليه السلام در زندان «صالح بن وصيف» بود به دستور دربار عباسي دو نفر از پست ترين و بي ايمان ترين افراد بر آن حضرت گماشته شدند. چون مدتي گذشت با كمال تعجب آن دو را ديدند كه در حال نمازند و روزه مي گيرند و شب ها را با عبادت سپري مي كنند. پس مورد مؤاخذه ي دربار قرار گرفتند و از امام عسكري عليه السلام از آنان سؤال شد. در پاسخ گفتند:
«چه بگوئيم در مورد مردي كه همواره روزها را روزه مي گيرد و شب ها را با عبادت به صبح مي رساند و جز به عبادت و مناجات با پروردگارش به سخن ديگري تكلم نمي كند. هرگاه نظر بر ما مي افكند، بدن ما از مشاهده ي شكوه و جلالش به لرزه مي افتاد و چنان مي شديم كه گويا مالك جان خود نيستيم و قدرتي نداريم.» [1] .
امام حسن عسكري عليه السلام در عصر خلافت معتمد عباسي،
[ صفحه 28]
مدتي در زندان علي بن جرين بود. معتمد همواره از او از حالات امام عليه السلام مي پرسيد و او دائما در پاسخ مي گفت:
«انه يصوم النهار و يصلي اليل.»
«همانا او همواره روزها، روزه دار است و شب ها را با نماز و عبادت سپري مي كند.» [2] .
[ صفحه 29]
پاورقي
[1] بحارالانوار، ج 50، ص 308.
[2] همان، ص 314.