حضرت امام حسن عسكري عليه السلام فرمود: معيار بندگي و عبادت، بسياري روزه و نماز يعني صوم و صلوة مستحب نيست. بلكه عبادت، بسياري تفكر در آفريده ي خداوند و تعقل در آيات حكيمانه ي پروردگار جهان است.

علي بن اسماعيل روايت مي كند، يك روز بر سر راهي نشسته بودم كه حضرت امام حسن عسكري عليه السلام به من رسيد و پرسيد: چرا گرفته اي؟ گفتم: يابن رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فقر و مسكنت من به نهايت رسيده و در كمال احتياجم. فرمود: دويست دينار در فلان مكان دفن كرده اي و ادعاي احتياج مي كني و قسم دروغ مي خوري، و من اين عمل را انجام داده بودم.

بعد فرمود: اين سخن را از آن جهت نگفتم كه چيزي به تو ندهم، غرض من آن بود كه از دورغ گفتن توبه كني و به غلام خود فرمود كه آن صد ديناري كه همراه توست به او بده. بعد از آن روي مبارك به من كرد و فرمود: آن دويست دينار به جز محروميت چيزي براي تو ندارد.

چون اين سخن را شنيدم، آن مبلغ را از آن زمين بيرون آوردم و در جايي كه به عقيده ي من بهتر بود، دفن نمودم. هنگامي



[ صفحه 31]



كه به آن محتاج بودم به سراغش رفتم ولي هر چه بيشتر گشتم، كمتر يافتم. چون جستجو كردم، فهميدم كه پسرم جاي آن را فهميده بود و آن را برداشته و از دست من فرار كرده و براي خودش خرج نموده است.



[ صفحه 32]