حضرت امام حسن عسكري عليه السلام فرمود: بخشندگي نسبت به هر كس اندازه اي دارد، چون از آن حد بگذرد، اسراف است.

و از محمد بن احمد نقل شده كه گفت در سامره جواني را ديدم كه مي گفت: من هاشمي هستم - تا آن جا كه گفت: - من پدر و چند برادر داشتم. برادر بزرگتر ثروتمند و برادر كوچك فقير بود. زماني برادر كوچكتر به خانه ي بزرگتر رفت و ششصد دينار از او دزديد. برادر بزرگ به من گفت: به خدمت حضرت عسكري عليه السلام برو و از حضرت خواهش كن، بلكه به ملايمت و نرمي اين مال را از او بگيرد؛ زيرا او مردي شيرين سخن است. هنگام سحر كه شد، نظرش برگشت و گفت: برو و اشناس ترك را ببين - تا آن جا كه گفت: - قاصد حضرت آمد و او را به خدمت حضرت برد. حضرت به او فرمود: اول شب به ما حاجتي داشتي، وقت سحر پشيمان شدي، برو كيسه اي كه از تو گرفته شده، رد شد و از برادرت شكايت نكن و به وي احسان و عطا كن. اگر تو نمي دهي او را به اينجا بفرست تا ما بدهيم. هنگامي كه از خدمت آن حضرت مرخص شد، غلامش او را ديد و گفت: كيسه پيدا شد.



[ صفحه 92]