ابو هاشم جعفري (ره) كه از دوستان و فقهاء و اصحاب امام هادي و امام حسن عسكري (عليه السلام) بود، مي گويد: در محضر امام حسن عسكري (عليه السلام) بودم، فرمود، يكي از گناهان نابخشودني اين است كه شخصي (بر اثر غرور و كوچك شمردن گناه) بگويد: ليتني لا اواخذ الا بهذا: اي كاش براي گناهي جز اين يك گناه، باز خواست الهي نشوم. با خود گفتم: براستي، معني اين سخن، بسيار دقيق و ظريف است، و سزاوار است كه هر انساني، مراقب خود باشد و در مورد هر چيزي دقت كند كه گاهي انسان حرفي مي زند و خيال مي كند حرف خوبي زده، غافل از آنكه، همان حرف، گناه نابخشودني است. ناگاه امام حسن عسكري (عليه السلام) به من رو كرد و فرمود: درست فكر مي كني اي ابو هاشم، كه بايد توجه دقيق داشت، بدان كه شرك (ريا) در ميان مردم، ناپيداتر از راه رفتن مورچه روي سنگ در شب تاريك، و راه رفتن مورچه بر صفحه سياه است.