بازگشت

شهادت امام حسن عسكري (8 ربيع الاول)


بسم الله الرحمن الرحيم

عن المهدي عليه السلام «كان الامام العسكري عليه السلام نورا و شهابا لامعا و قمرا زاهرا ثم اختار الله له ما عنده فمضي علي منهاج آبائه حذوا النعل بالنعل.» [1] .



قد خر بدر من سماء معاني

يا وحشة الاسلام والايمان



مات الامام العسكري ببغيهم

حوت الانام مرارة الفقدان



سجنوه يا الله! و هو امامهم

سبط النبي، معادل القرآن



سموا الامام العسكري عداوة

و سقوه كأس السم بالاشجان



و ثواه مهدي الزمان بلحده

من بعد ما قد لف في الأكفان [2] .



امروز هشتم ربيع الاول، روز شهادت حضرت امام حسن عسكري عليه السلام است.

به قول مشهور، آن حضرت در روز جمعه هشتم ربيع الثاني سال 232 هجري در مدينه ديده به جهان گشود و در هشتم ربيع الاول سال 260 هجري بر اثر زهر جفا كه به دستور معتمد عباسي (پانزدهمين خليفه عباسي) به او خورانيده بودند، هنگام نماز صبح در 28 يا 29 سالگي به شهادت رسيد و به جايگاه ابدي رحلت نمود و در شهر سامرا (يكي از شهرهاي عراق) كنار مرقد مطهر پدر بزرگوارش به خاك سپرده شد و مدت امامتش شش سال (از سال 254 تا 260) بود. [3] .



[ صفحه 181]



حضرت امام حسن عسكري از شش سال امامتش سه سال در زندان بود. [4] .

نام: مرحوم خاتون آبادي در جنات الخلود براي حضرت دو نام عبدالله و حسن را ذكر نموده است.

كنيه: كنيه ي آن بزرگوار ابومحمد بود و ابن الرضا هم مي خواندند.

لقب: براي آن حضرت القاب زيادي ذكر نموده اند از آن جمله است، زكي، صامت،رفيق، تقي، سراج، هادي، خالص و عسكري، كه از مشهورترين القاب حضرت است.

وجه تسميه ي «عسكري»: آن حضرت را كه عسكري لقب داده اند به اين دليل كه خليفه از ترس قيام حضرت ايشان را در ميان لشگرگاه منزل داده بودند تا سپاهيان مراقب ايشان باشند از اين جهت به عسكري شهرت يافته اند و مطالب ديگري نيز در اين خصوص نقل نموده اند.

نام پدر: پدر آن حضرت، امام علي النقي عليه السلام است.

نام مادر: مادر حضرت ام ولد بود و براي او اسم هاي زيادي نقل كرده اند: حديث، حديثه، سوسن، ريحانه و سليل. وي را جده نيز مي گفتند.

او زني عارف، صالح، و پرهيزكار و زاهد بود. گويند: در شهر خود پادشاه زاده بوده است. از چنين پدر و مادري نور متولد مي شود. چنانچه از امام زمان عليه السلام رسيده است كه: «كان الام العسكري عليه السلام نورا و شهابا لامعا و قمرا زاهرا ثم اختار الله له ما عنده فمضي علي منهاج آبائه حذو النعل بالنعل». او (امام عسكري) نور، ستاره فروزان و ماهي درخشان بود سپس خداوند آنچه را نزد خود بود براي او برگزيد. او راه و روش پدران بزرگوار خود را گام به گام دنبال كرد، تا رحلت نمود.


پاورقي

[1] منتخب الانوار، ص 128، تأليف علي بن عبدالكريم نيلي نجفي.

[2] مدايح و مراثي، ص 48، تأليف آية الله العظمي سيد محمد حسيني شيرازي قدس سره.

[3] خلاصه اي از كشف الغمه، ارشاد شيخ، مثيرالاحزان و جنات الخلود.

[4] چهارده معصوم، تاليف عمادزاده، ص 1225.