مرحوم شيخ مفيد نقل نموده است كه عده اي از عباسيون از خليفه خواستند كه امام حسن عسكري عليه السلام را به زندان «نحرير» (كه آدم خشني بود) تحويل دهد تا حضرت را بيشتر آزار و اذيت نمايد.

با دستور خليفه، امام حسن عليه السلام به آن زندان منتقل شد و به نحرير دستور داده شد كه بر حضرت تنگ بگيرد و از هيچگونه آزاري خودداري نكند. او حضرت را شكنجه مي كرد و زندگي را بر او تنگ و سخت مي گرفت. همسرش كه بانوي با ايماني بود به او گفت: «اتق الله فانك لا تدري من في منزلك» از خدا بترس، تو نمي داني كه چه شخصيتي در زندان توست. سپس آن زن گوشه اي از عبادات و مقام ارجمند آن حضرت را براي شوهرش بيان كرده، و آنگاه گفت: «اني اخاف عليك منه» من ترس آن دارم كه بلايي به تو برسد.

نحرير، خشمگين شده گفت: به خدا سوگند او را (در باغ وحش) به جلو درندگان مي افكنم.

نحرير اين كار را با اجازه ي نزديكان خليفه كرد و آن حضرت را به درون باغ وحش برد و در حالي كه شكي نداشت كه درندگان او را مي خورند.

پس از ساعتي آن حضرت را ديدند نماز مي خواند و درندگان در پيرامون او آرام گرد آمده اند، آنگاه نحرير دستور داد حضرت را از آنجا بيرون آوردند. [1] .



[ صفحه 188]