ابن بابويه قمي، سرآمد و بزرگ قمي ها در دوران خود و پيش كسوت و فقيه و مورد اعتماد آنان بود.

شيخ عباس قمي درباره ي او مي گويد:

«ابوالحسن علي بن حسين بن موسي بن بابويه قمي، عالم، فقيه و محدث جليل القدر، بلكه بزرگمرد قمي ها در دوران خويش و فقيه و مورد وثوق و اعتماد آنان بود. او داراي مقامي بس عالي و ارجمند بود. توقيع امام عسكري عليه السلام درباره ي او نشان دهنده ي قدر و منزلت ابن بابويه است. حضرت در نوشته ي خود فرمود: اي ابوالحسن، اي شيخ من و اي معتمد و فقيه من، تو را سفارش مي كنم...» [1] .

و نيز گفته است:

«شيخ شهيد ما در محكي الذكري گفته است: هرگاه نصي از وثوق و اعتماد برخوردار نبود، اصحاب، فتواها را از رساله ي علي بن بابويه مي گرفتند. وي در سال 329 ه. ق سال «تناثر النجوم» (پراكنده شدن ستارگان) كه به حروف ابجد مطابق با «يرحمه الله» است، چشم از جهان فرو بست... و در شهر قم در جوار حضرت فاطمه ي معصومه عليهاالسلام به خاك سپرده شد» [2] .