از سفيان بن محمد ضيعي منقول است كه: «گفت: خدمت ابومحمد عليه السلام نامه نوشته و از آن حضرت پرسيدم: منظور از «وليجه» در آيه ي (و لم يتخذوا من دون الله و رسوله و لا المؤمنين وليجة) [1] چيست؟ و در همان حال از خاطرم گذشت كه مقصود از مؤمنين در اين جا چه مي تواند باشد؟

حضرت پاسخ دادند: وليجه (يار و همساز) كسي را گويند كه او را به جاي ولي امر نصب كنند و اين كه با خود انديشيدي مقصود از مؤمنين در آيه كيانند؟ آنان پيشواياني هستند كه به خدا ايمان آورده و مردم را از عذاب الهي امان مي دهند و خداوند امان آنان را تنفيذ مي كند» [2] .