المعتز به اين آزار و شكنجه ها هم اكتفا نكرد و تصميم به قتل امام عليه السلام گرفت. از اين رو، به سعيد حاجب فرمان داد تا امام را به سمت كوفه برده و در آن جا به شهادت برساند، ولي امام عليه السلام اين بار وي را رها نكرد از او به خداوند شكوه نمود و وي را نفرين كرد و المعتز سه روز بعد در اثر دعاي آن حضرت مرد.

اربلي از كتاب الدلائل از حسن بن علي عسكري عليه السلام از محمد بن عبدالله روايت كرده كه: «گفت: وقتي سعيد حاجب فرمان يافت تا ابومحمد عليه السلام را به كوفه ببرد، ابوهاشم نامه اي به حضرت نوشت و عرض كرد: فدايت شوم، خبري به ما رسيده كه ما را نگران كرده است.

امام عليه السلام در پاسخ مرقوم فرمود: پس از سه روز برايتان گشايش حاصل خواهد شد و روز سوم المعتز كشته شد» [1] .



[ صفحه 276]



ابن شهر آشوب از ابوطاهر نقل كرده كه: «محمد بن بلبل گفت: المعتز به سعيد حاجب فرمان داد: ابومحمد عليه السلام را به كوفه ببر و در مسير راه او را گردن بزن. [از ديگر سو] توقيع و مرقومه حضرت به دست ما رسيد كه آنچه را شنيديد نهان داريد. پس از سه روز معتز عزل و سپس كشته شد» [2] .

نيز اربلي روايت مي كند: «محمد بن علي سمري روايت كرد و گفت: بر ابواحمد عبيدالله بن عبدالله وارد شدم. نامه اي از ابومحمد عليه السلام پيش روي داشت بدين شرح: من نابودي اين طاغوت (يعني زبيري) را پيوسته از خدا مسألت نموده ام. تا سه روز ديگر كار او تمام است. چون روز سوم فرا رسيد آنچه امام عليه السلام فرموده بود عملي شد» [3] .