مامقاني رحمه الله در شرح حال عمري مي گويد: «به او عسكري نيز گفته مي شود؛ زيرا او از محله ي عسكر سامرا بوده و به او «سمان» (روغن فروش) نيز گفته شده است، چون وي براي پوشيده نگاهداشتن قضيه، به تجارت روغن اشتغال داشت و شيعيان هر گاه مي خواستند اموال و حقوق واجب خود را به ابومحمد عليه السلام برسانند، آنها را نزد ابوعمرو مي فرستادند و او به جهت ثقيه و بيم از حكومت وقت آنها را در خيك روغن مي گذاشت و به ابومحمد عليه السلام مي رساند» [1] .