وي ابوجعفر اعرج مولاي عيسي بن موسي بن طلحة بن عبيدالله بن سايب بن مالك بن عام اشعري و يكي از چهره هاي سرشناس اصحاب قمي ما و شخصيتي مورد اعتماد و بزرگ مرتبه و برتر از ديگران بود. او روايت را غالباً بي كم و كاست نقل مي كرد و تأليفاتي داشت، از جمله: كتاب الصلاة و كتاب بصائر الدرجات.

محمد بن حسن صفار رحمه الله در سال 290 ه. ق در قم بدرود [1] حيات گفت. شيخ طوسي او را از ياران امام عسكري عليه السلام شمرده و مي گويد: «محمد بن حسن صفار، مسائلي را از امام عسكري عليه السلام پرسيد. او به «مموله» ملقب بود» [2] و نيز وي در الفهرست گفته است: «او طي نامه اي مسائلي از امام عسكري عليه السلام پرسيد» [3] .