احمد بن عبيد بن خاقان مي گويد: «زماني كه ابن الرضا (امام عسكري) عليه السلام بيمار شد «جعفر بن علي» به وسيله ي پيكي پدرم را از بيماري ابن الرضا عليه السلام آگاه كرد. پدرم بي درنگ سوار بر مركب و



[ صفحه 327]



راهي دارالخلافه شد و سپس به اتفاق پنج تن از خادمان مورد اعتماد خليفه كه «نحرير» نيز همراهشان بود با شتاب برگشت و بدانان دستور داد كه خانه ي حسن بن علي را ترك نكنند و در جريان وضعيت حال او باشند. آنگاه چند پزشك را خواست و به آنها دستور داد كه همواره خدمت امام برسند و شام و بام مراقب اوضاع و احوال آن حضرت باشند.

دو روز بعد كسي بدانها خبر داد كه آن حضرت دچار ضعف شده است. پدرم شتابان خود را به حضرت رساند و به پزشكان دستور داد در كنار او باشند. سپس قاضي القضاة [1] را فراخواند و او را در آن مجلس حاضر نمود و به وي فرمان داد تا ده تن از كساني را كه به دين و تقوا و امانت داري آنها اطمينان دارد، برگزيند. او نيز آنها را حاضر كرد و به خانه ي امام عسكري عليه السلام فرستاد و بدانها دستور داد تا شب و روز ملازم آن حضرت باشند. آنان همواره در خانه ي امام عليه السلام به سر مي بردند تا اين كه روح مقدس آن بزرگوار در اوايل ماه ربيع الاول سال 260 به ملكوت اعلي پيوست» [2] .