مهتدي نيز در دوران خلافت خويش تصميم گرفت امام عليه السلام را به شهادت برساند، ولي خداوند به بركت دعاي امام شر او را بر طرف كرد و وي را به خويش مشغول ساخت تا اين كه به دست ترك ها كشته شد.

مجلسي از صيمري از ابوهاشم روايت كرده كه گفت: «من با امام عسكري عليه السلام در زندان مهتدي بودم. حضرت به من فرمود: اي ابوهاشم، اين ياغي قصد دارد امشب با دين خدا بازي كند، ولي خداوند عمر او را كوتاه كرد و حكومت را براي شخص بعدي قرار داد. من هم اكنون فرزندي ندارم، ولي خداوند به لطف و كرم خويش به من فرزندي عنايت خواهد فرمود. چون صبح فرا رسيد، ترك ها بر مهتدي شوريدند و مردم نيز كه او را به اعتزال و قدري مسلكي مي شناختند با ترك ها هم دست شده و او را به قتل رساندند و با معتمد به عنوان خليفه بيعت نمودند. مهتدي تصميم قطعي گرفته بود كه امام عسكري عليه السلام را به شهادت برساند، ولي خداوند او را به خود مشغول كرد تا اين كه كشته شد و به عذاب دردناك الهي گرفتار آمد» [1] .