خزاز قمي به سند خود از يحيي بن يعمن نقل مي كند: «در محضر اباعبدالله الحسين عليه السلام بودم. عربي نقابدار كه چهره اي گندم گون داشت بر آن حضرت وارد شد و سلام كرد و حسين عليه السلام، سلام وي را پاسخ گفت. آن مرد گفت: اي فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله مسأله اي دارم.

- بپرس.

- بين ايمان و يقين چقدر فاصله است؟

- چهار انگشت.

- چگونه؟

- چيزي را كه مي شنويم ايمان و آنچه را كه مي بينيم يقين است و بين گوش و چشم چهار انگشت فاصله است.

- مسافت بين آسمان و زمين چه اندازه است؟

- يك دعاي مستجاب.

- ميان مشرق و مغرب چقدر فاصله است؟



[ صفحه 48]



- مسير يك روز خورشيد.

- سربلندي مؤمن به چيست؟

- بي نيازي او از مردم.

- زشت ترين كار چيست؟

- فسق و فجور از پيرمرد، تندخويي از سلطان، دروغ گفتن از انسان شرافتمند، بخل و حسادت از ثروتمند، و حرص و آز از عالم و دانشمند، قبيح و زشت است.

- اي فرزند رسول اكرم صلي الله عليه و آله آنچه فرمودي درست بود. اينك مرا از شمار امامان پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله آگاه فرما.

- دوازده نفر به تعداد نقباي بني اسرائيل.

- آنها را به نام بخوان.

امام عليه السلام سر فرو افكند و پس از درنگي كوتاه، سر مبارك را بالا گرفت و فرمود: آري برادر عرب؛ تو را آگاه مي كنم. پيشوا و جانشين پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله اميرالمؤمنين علي عليه السلام و حسن و من و نه تن از فرزندانم هستند، از جمله پسرم علي و پس از او پسرش محمد و بعد از او پسرش علي و پس از علي پسرش حسن و بعد از او خلف المهدي كه نهمين فرزند من است و در آخر الزمان براي اقامه ي دين، قيام خواهد كرد.

مرد عرب به پا خاست و اين اشعار را سرود:



مسح النبي جبينه

فله بريق في الخدود



أبواه من أعلي قريش

و جده خير الجدود؛



- پيامبر دست بر پيشاني اش كشيد، و گونه هايش درخشنده است.

- پدر و مادرش از بزرگان قريشند، و جد او بهترين اجداد است» [1] .