1. احمد بن ادريس از محمد بن عبدالجبار روايت كرده كه: «گفت: در نامه اي كه به ابومحمد (امام عسكري) عليه السلام نوشتم، پرسيدم: آيا مي شود با عرق چيني از ديبا يا ابريشم خالص



[ صفحه 168]



نماز گزارد؟

حضرت مرقوم فرمود: نماز در ابريشم خالص جايز نيست» [1] .

2. احمد بن محمد بن عيسي از اسماعيل بن سعد اشعري روايت كرده است: «از آن حضرت پرسيدم: آيا مرد مي تواند در لباس ابريشمي نماز بگزارد؟

فرمود: خير» [2] .

3. محمد بن احمد بن يحيي از محمد بن عبدالجبار نقل كرده كه: «گفت: طي نامه اي به ابومحمد (امام عسكري) عليه السلام از آن حضرت پرسيدم: آيا در كلاه يا عرق چيني كه در آن كرك حيوان حرام گوشت و يا قطعه اي از ابريشم خالص و يا قطعه اي از كرك خرگوش به كار رفته باشد، مي توان نماز خواند.

آن بزرگوار مرقوم فرمود: نماز در لباس حرير (ابريشم) خالص جايز نيست. اگر كرك از حيواني است كه به نحو شرعي ذبح شده باشد، ان شاء الله، نماز در آن روا خواهد بود» [3] .

4. ابراهيم بن مهزيار به ابومحمد حسن عسكري عليه السلام نامه اي نوشت و درباره ي نماز خواندن در لباس قرمز [نوعي رنگ حيواني] از آن حضرت سؤال كرد [و گفت: «] اصحاب و ياران ما از نماز خواندن در چنين لباس خودداري مي كنند.

حضرت مرقوم فرمود: مطلقاً اشكالي ندارد، و الحمدلله.

مؤلف اين كتاب [من لا يحضر] مي گويد: اين در صورتي است كه پارچه ي قرمز از ابريشم خالص نباشد و آنچه را امام از آن نهي فرموده لباسي است كه از ابريشم خالص تهيه شده باشد» [4] .

5. و نيز وي طي نامه اي به آن حضرت از او پرسيد: «اگر مردي عوض پنبه در جبه ي خود، مو به كار برده باشد آيا مي تواند با آن نماز بگزارد؟

حضرت پاسخ دادند: آري، اشكال ندارد (يعني موي بز، نه نخ ابريشم) [5] .

6. محمد بن احمد بن يحيي از علي بن محمد قاساني از سليمان بن حفص مروزي از امام عسكري عليه السلام روايت كرده كه: «حضرت فرمود: هر گاه شب به نيمه مي رسد، وسط آسمان هاله اي سفيد پديدار مي شود كه به ستوني آهني شباهت دارد و دنيا در اثر آن روشن مي شود.



[ صفحه 169]



اين علامت مدتي وجود دارد، سپس از بين مي رود و دوباره هوا تاريك مي شود و آنگاه كه يك سوم شب باقي مانده باشد، از سمت مشرق هاله ي سفيدي ظاهر مي شود و دنيا روشن مي گردد. اين نشانه هم زماني وجود دارد، سپس ناپديد مي شود و اين هنگام، زمان نماز شب است. بعد از آن تا پيش از طلوع فجر هوا تاريك مي شود، آنگاه سپيده ي صبح صادق از ناحيه ي مشرق طلوع مي كند. كسي كه خواست در نيمه شب نماز بخواند، آن را طولاني سازد كه اين زمان، وقت آن است» [6] .

7. محمد بن علي بن محبوب از عبدالله بن جعفر روايت كرده كه: «گفت: به او (ابومحمد امام عسكري عليه السلام) نامه اي نوشتم و پرسيدم: اگر كسي نافه ي مشكي همراه داشته باشد مي تواند با آن نماز بگزارد؟

حضرت مرقوم فرمود: اگر آهو ذبح شرعي شده باشد، اشكالي ندارد» [7] .

8. هم از او و او از محمد بن عيسي عبيدي از سليمان بن حفص مروزي روايت كرده است: «فقيه عسكري عليه السلام فرمود: واجب است مسافر براي تماميت نمازش پس از هر نمازي كه آن را شكسته به جا مي آورد سي مرتبه بگويد: سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله أكبر» [8] .

9. علي بن محمد از محمد بن احمد بن مطهر روايت كرده است كه: «وي به ابومحمد (امام عسكري) عليه السلام نامه اي نوشت و از آن حضرت خواست مفهوم اين روايت را برايش روشن كند كه: پيامبر صلي الله عليه و آله در شب هاي ماه رمضان و غير رمضان سيزده ركعت نماز مي خواندند، از جمله نماز وتر و فجر.

حضرت فرمود: شكسته باد دهني كه چنين گويد. آن حضرت در بيست شب از ماه رمضان هر شب بيست ركعت نماز مي خواند؛ هشت ركعت بعد از نماز مغرب و دوازده ركعت پس از نماز عشا. و در شب نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوم غسل مي كرد و در دو شب اول، سي ركعت نماز مي گزارد؛ دوازده ركعت بعد از نماز مغرب و هشت ركعت پس از نماز عشا. و در شب سوم، صد ركعت نماز مي گزارد، در هر ركعتي سوره ي فاتحه را صد بار و سوره ي توحيد را ده بار مي خواند و تا آخر ماه رمضان - همان گونه كه برايت توضيح دادم - هر شب سي ركعت نماز به جا مي آورد» [9] .



[ صفحه 170]