محمد بن حسن صفار روايت كرده كه: «گفت: به ابومحمد عليه السلام نامه اي نوشتم و درباره ي چگونگي وقف صحيح از آن حضرت پرسيدم: به طوري كه نقل شده اگر وقف، زمان معيني نداشته باشد باطل است و به ورثه بر مي گردد و اگر زمان آن معين باشد، صحيح و تحقق يافته است. و برخي گفته اند: وقفي كه زمان آن مشخص شده باشد آن است كه در آن عنوان شده باشد كه بر فلاني و فرزندانش وقف است و هر گاه نسل آنها منقرض شد، مربوط به فقرا و تهيدستان باشد، تا اين كه خداي - عز و جل - زمين و آنچه را در آن است به ارث ببرد. نيز عده اي گفته اند: وقفي كه زمانش معين است آن است كه در آن قيد شده باشد مربوط به فلان شخص و فرزندان او است تا زنده هستند و در پايان آن ذكر نشده باشد كه مربوط به فقرا و تهيدستان است تا زماني كه خداوند زمين و آنچه در آن است را به ارث ببرد، ولي وقفي كه وقت آن معين نباشد اين است كه بگويد: اين، وقف است و كسي را نام نبرد. [حال] كدام يك از اين دو موضوع صحيح و كدام باطل است؟

امام عليه السلام مرقوم فرمود: وقف طبق نيت وقف كنندگان آن محقق مي شود، ان شاء الله».