آقاي خوئي گفته است: «كسي كه در اين تفسير بنگرد، ترديد نمي كند كه اين تفسير جعلي است و مقام و رتبه ي يك دانشمند محقق و پژوهشگر بالاتر از آن است كه چنين تفسيري بنگارد، تا چه رسد به امام عليه السلام» [1] .

به نظريه ي برخي از بزرگان در اين باره توجه كنيم:

مجلسي اول در رد اين شبهه گفته است: «تصور برخي مبني بر اين كه چنين تفسيري در شأن امام نيست، مردود است و كسي كه با سخنان ائمه ارتباط داشته باشد پي مي برد كه اين تفسير از سخنان آنان است و شهيد ثاني بدان استناد جسته و در كتاب هاي خود روايات بسياري از آن نقل كرده است. از سويي استناد شاگردي چون صدوق رحمه الله در اين خصوص بسنده است. خداوند ما و آنها را مشمول غفران و بخشش خود قرار دهد» [2] .



[ صفحه 194]