اين شهر از مناطق شيعه نشيني بود كه به اهل بيت عليهم السلام علاقه و محبت شديدي از خود ابراز مي كرد؛ محبت و علاقه اي كه به زمان امام صادق عليه السلام بلكه قبل از آن دوران، باز مي گشت. گواه بر اين مطلب اموري است كه به ذكر برخي از آنها بسنده مي كنيم:

1. ابن شهر آشوب از ابوعلي بن راشد، و ديگران، در حديثي طولاني آورده است: «شيعيان در نيشابور گرد هم آمده و محمد بن علي نيشابوري را انتخاب نمودند و مبلغ سي هزار دينار و



[ صفحه 206]



پنجاه هزار درهم و دو هزار دست لباس بدو سپردند. شطيطه نيز يك درهم كامل و يك دست لباس پنبه اي آورد و گفتند: اينها را به امام تحويل بده...» [1] .

2. زماني كه امام رضا عليه السلام در سفر خود به مرو، از نيشابور گذشت، شيعيان و دوستداران وي استقبال بي نظيري از آن حضرت به عمل آوردند و حديث معروف به سلسلة الذهب را كه امام براي مردم روايت فرمود، نزديك به يكصد هزار تن، يادداشت كردند.

3. امام عسكري عليه السلام، ابراهيم بن عبده ي نيشابوري را به عنوان وكيل خود تعيين فرمود تا حقوق شرعي را از دوستداران وي در نيشابور دريافت كند.

همه ي اين موارد مؤيد آن است كه شهر نيشابور در آن زمان مركز بزرگ شيعه و دوستداران اهل بيت عليهم السلام بوده است.