نجاشي درباره ي او مي گويد:

«وي ثقه و با عظمت و بلند مرتبه بود، و در پيشگاه امام رضا عليه السلام قدر و منزلتي داشت» [1] .

كشي از محمد بن قولويه از سعد بن عبدالله از محمد بن حمزه از زكريا بن آدم روايت كرده است كه: «گفت: به امام رضا عليه السلام عرض كردم: قصد دارم از ميان خانواده ي خود بيرون روم؛ زيرا شمار بي خردان آنان فزوني گرفته است.

حضرت فرمود: اين كار را مكن، چرا كه گرفتاري خانواده ي تو برطرف مي شود همان گونه كه به واسطه ي وجود ابوالحسن كاظم عليه السلام از مردم بغداد رفع گرفتاري مي شود» [2] .