«لا تمار فيذهب بهاؤك و لا تمازح فيجتر أعليك».

نزاع و جدل مكن كه آبرويت مي رود، و شوخي مكن كه بر تو جرأت مي يابند.

«من رضي بدون الشرف من المجلس لم يزل الله و ملائكته يصلون عليه حتي يقوم».

هر كس به نشستن در پائين مجلس (از روي تواضع و فروتني) راضي باشد تا مادامي كه برمي خيزد خداوند تبارك و تعالي و فرشتگان به او درود مي فرستند.

«من التواضع السلام علي كل من تمر به».

سلام كردن به هر كه با او برخورد مي كني از نشانه هاي تواضع است.

«اورع الناس من وقف عند الشبهة»

پرهيزكارترين مردم كسي است كه در برابر مسائل شبه انگيز توقف كند و انجام ندهد.

«قلب الأحمق في فمه و فم الحكيم في قلبه».

قلب انسان احمق در دهان اوست و دهان انسان حكيم و فهميده در قلب اوست.

«لا يشغلك رزق مضمون عن عمل مفروض»

هيچگاه روزي تضمين شده تو را از انجام واجبات باز ندارد.

«صديق الجاهل تعب»

همنشيني با نادان رنج آور است.



[ صفحه 46]



ليس من الادب اظهار الفرح عند المحزون»

شادماني نزد اندوهگين دور از ادب است.

«من وعظ اخاه سرا فقد زانه و من وعظه علانية فقد شانه»

آنكه برادر خود را پنهاني اندرز مي دهد او را آراسته است، و آنكه آشكارا و در حضور ديگران اندرز دهد او را بدنام ساخته است.

«رياضة الجاهل وردالمعتاد عن عادته كالمعجر»

نادان را دانا ساختن و معتاد را ترك اعتياد دادن همانند معجزه است.

«التواضع نعمة لا يحسد عليها».

فروتني نعمتي است كه مورد رشك قرار نمي گيرد.

(از تحف العقول، 489 - 486)

در ايام كودكي امام عليه السلام شخصي آن حضرت را ديد كه مي گريد و ديگر كودكان به بازي مشغولند، پنداشت گريه ي آن گرامي براي اسباب بازي است كه ساير كودكان دارند و او ندارد به امام عرض كرد: برايتان اسباب بازي بخرم؟!

امام عليه السلام فرمود:

«يا قليل العقل ما للعب خلقنا»

اي كم خرد، ما براي بازي آفريده نشده ايم.

پرسيد: پس براي چه آفريده شده ايم؟

فرمود: «للعلم و العبادة»

براي علم و عبادت.

پرسيد: از كجا چنين مي گويي؟

فرمود: از كلام خداي عزيز و جليل، كه در قرآن مي فرمايد:

«افحسبتم انما خلقناكم عبثا و انكم الينا لا ترجعون».

آيا مي پنداريد شما را بيهوده آفريديم و به سوي ما باز نمي گرديد؟!



[ صفحه 47]



«عليك بالاقتصاد و اياك والاسراف».

بر تو باد به ميانه روي در زندگي، و از اسراف و زياده روي بپرهيز.

(احقاق الحق، ج 12، ص 467 و 473)