نصير خادم مي گويد: چندين مرتبه شنيدم كه امام عليه السلام با غلامان ترك و رومي و غير آن به زبان خودشان سخن مي گفت. من تعجب كردم و با خودم گفتم: امام عليه السلام در مدينه متولد شده و تا هنگام رحلت پدر بزرگوارش به جايي نرفته و كسي او را نديده است، پس چگونه به زبان هاي مختلف سخن مي گويد؟

در همين فكر بودم، ناگاه حضرت به من رو كرد و فرمود: خداوند حجت خود را در همه چيز بر ساير مردم امتياز بخشيده و آگاهي به



[ صفحه 240]



زبان ها، شناخت نسب ها و حوادث آينده را به او عطا فرموده است. اگر چنين نبود، تفاوتي ميان امام و حجت خدا و ساير مردم نبود؛ «و لو لا ذلك، لم يكن بين الحجة و المحجوج فرق» [1] .