بر اين اساس، بازخواني هر يك از زندگي معصومان (ع) به عنوان الگوهاي برتر عيني ضروري و بايسته است تا راهبردهاي فرهنگي و فكري تمدني در مسير درست خود شناخته و معرفي و تدوين گردد. هر يك از زندگي معصومان (ع) بخشي از مجموعه به هم پيوسته يك معنا و مفهوم است كه در كنار هم كمال جامعه و فرد را رقم مي زند

امامان (ع) بارها بر اين نكته تاكيد ورزيده اند كه همه ايشان نور يگانه اي هستند كه اول ايشان همان حرفي را مي زند كه آخر ايشان بر آن مي رود و آخر ايشان همان راهي را مي رود كه اول ايشان آن را به عنوان بهترين راه معرفي نموده است. هيچ گونه تضاد و تناقضي ميان رفتارها و كردارهاي ايشان با الگويي كه قرآن به عنوان انسان كامل و جامعه ي برتر معرفي مي كند يافت نمي شود و در حقيقت هر يك از رفتارها و كنش ها و واكنش هاي آنان بازتاب يك حقيقت است كه در شرايط مختلف و تفاوت هاي زماني و مكاني مي بايست در پيش گرفته شود. اگر امام حسن عسكري (ع) مي فرمايد بهتر از زندگي آن چيزي است كه چون آن را از دست دهي از زندگي بيزار گردي (تحف العقول ص 520) به اين معناست كه همه چيز انسان ايمان است و از دست دادن ايمان به معناي از دست دادن زندگي است. اين معنا در شكل ها و تعابير مختلف از سوي امامان (ع) مطرح شده است. در حقيقت بينش و انديشه ي آدمي همانند عرض و آبرو از چنان اهميت و ارزشي برخوردار است كه آدمي هر گاه آن را از دست دهد خود را بيهوده و بي مقدار مي يابد و زندگي از ارزش و اهميت مي افتد. بسياري از خودكشي ها و افسردگي ها و ديگر بيماري هاي رواني برخاسته از همين مسأله است كه آدمي احساس پوچي و بي ارزشي كند و در اين زمان است كه ديگر زندگي براي او ارزشي ندارد. از اين رو گفته اند كه زندگي چيزي جز بينش و نگرش نيست و آدمي بي آن، در حقيقت موجودي پست تر از هر جانوري است.

به هر حال بازخواني سه سده از زندگي معصومان مي بايست به عنوان عناصر اصلي بازسازي تمدني مورد توجه و اهتمام قرار گيرد تا بتوان با پشتوانه ي سرمايه هاي اصيل وحياني و عيني حركت رو به جلو تمدني خود را در مسير اصلي تكامل بشر و جامعه قرار داد. با اين زاويه ي ديد، نظري كوتاه به حركت امام حسن عسكري مي كنيم تا دريابيم در لحظات خطرساز و آزمون هاي پيچيده ي سياست هاي جهاني، چگونه مي بايست عمل كرد و تمدن سازي را در مسير اصلي تداوم بخشيد.