دوران امام يازدهم، يكي از دوران هاي سخت و دشواري بود كه افكار گوناگون از هر سو «جامعه اسلامي» را تهديد مي كرد. و با اين كه امام در نهايت فشار به سر مي برد، اما وي همانند پدران خود، لحظه اي از اين مسأله غفلت نورزيده و در برابر گروه ها و مكتب هاي التقاطي و انديشه هاي وارداتي و ضد اسلامي از جمله: صوفيان، غُلات، مُفَوّضه، واقفيه، دوگانه پرستان و ساير دگرانديشان، سخت موضع گرفته و با شيوه هاي خاص خود، كارهاي آنها را خنثي نموده و نقش بر آب مي كرد.