از ديگر برخوردهايي كه امام حسن عسكري عليه السلام با منحرفان فكري داشت، همانا موضع گيري در برابر غلات و مفوّضه بود؛ يعني همان هايي كه عقيده داشتند: خداوند در ابتداي آفرينش با خلق كردن پيامبر، همه چيز را به او واگذار كرده، سپس اين پيامبر است كه دنيا و هر آنچه كه در او هست را آفريده است. و برخي گفته اند: خداوند اين اختيار را به علي بن ابيطالب عليه السلام داده است. [1] .

و چون اين انديشه انحرافي لطمه شديدي بر عقايد مسلمانان مي زد، و پيامدهاي ناگواري در پي داشت، بدين جهت از آغاز پيدايش اين تفكر غلط، مورد نكوهش معصومان عليهم السلام قرار گرفت و اين طايفه را بدتر از يهود و كفار قلمداد كردند. زيرا چيزي مدعي شده بودند كه حتي يهود و نصارا هم نگفته بودند. چرا كه يكي از آثار اين تفكّر غلط، غُلوّ درباره پيامبر و معصومان عليهم السلام بود. از اين رو، امام عسكري عليه السلام مسلمانان را از پيروي چنين افرادي با چنين افكاري بر حذر مي داشت و گاهي با برخي از ساده انديشان و فريب خوردگان بسيار بزرگوارانه برخورد مي كرد، به اميد آن كه از باور خود دست بردارند.