بازگشت

هشدار و انذار صريح


قرآن كريم براي هدايت بشر بارها از شيوه انذار و هشدار صريح استفاده كرده است؛ شيوه اي كه به مانند زنگ هشدار و بيدار باش مخاطب را هدف مستقيم محتواي خويش قرار مي دهد. امام حسن عسكري عليه السلام در مواردي متعدد چنين روشي را پيش مي گرفت. از جمله، در نامه اش به اسحاق بن اسماعيل نيشابوري، او و ديگران را هشدار مي دهد و با صراحت آنان را نسبت به عواقب سخت كارشان بيدار مي نمايد و مي نويسد: «پس از درگذشت امام پيشين عليه السلام و بعد از فرستاده دوم من و آنچه از شما به او رسيد، خداوند به سبب آمدنش پيش شما، وي را كرامت و عزت عطا كرد و پس از آنكه ابراهيم بن عبده را بر شما گماردم و نامه اي هم به وسيله محمد بن موسي نيشابوري براي شما نوشتم، راه غفلت را پيموديد. در هر حال، بايد از خداوند كمك خواست. مبادا درباره خدا كوتاهي كنيد و از زيانكاران باشيد! از رحمت خدا به دور باد كسي كه از اطاعت خدا رو گرداند و پندها و موعظه هاي اولياي خدا را نپذيرد. به راستي خداوند شما را به اطاعت خود و اطاعت پيامبر و اطاعت اولوالامر فرمان داده است. خدا بر ناتواني و غفلت شما رحم كند و شما را بر عقيده خود شكيبا سازد. چقدر انسان به پروردگارش مغرور است ... اي اسحاق! خداوند تو و خاندانت را مشمول رحمتش كند ... اگر سنگهاي سخت و استوار برخي از محتواي اين نامه را مي فهميدند، از ترس و بيم خداوند متلاشي مي شدند و به طاعت خدا در مي آمدند و هر چه مي خواهيد بكنيد، به زودي خدا و پيامبر و مؤمنان عمل شما را خواهند ديد و آنگاه سر و كارتان با خداي دانايِ نهان و آشكار است...» [1] .


پاورقي

[1] تحف العقول، ص485.