ژوزف الياش [1] در 25 اكتبر سال 1932 در اورشليم (بيت المقدس) در خانواده اي يهودي به دنيا آمد. الياش تحصيلات دانشگاهي را در دانشگاه عبري اورشليم (بيت المقدس) [2] آغاز كرد. در سال 1958 مدرك كارشناسي و در سال 1962 مدرك كارشناسي ارشد خود را از اين دانشگاه گرفت. وي سپس براي ادامه تحصيل در مقطع دكتري به انگلستان رفت و در سال 1966 مدرك دكتري خود را در رشته مطالعات اسلامي از دانشگاه لندن [3] اخذ كرد. او در سال 1967 به آمريكا رفت و با كمك مالي بنياد فورد [4] در مركز مطالعات خاورميانه دانشگاه كاليفرنيا در لس آنجلس [5] ، تحصيلات خود را تا مقطع فوق دكتري ادامه داد. او از سال 1967 تا 1971 در UCLA تدريس كرد و همزمان استاديار مطالعات يهودي در كالج اوبرلين [6] شد. از سال 1972 طرح مطالعات يهود و خاورميانه در كالج اوبرلين، آغاز شد كه الياش سرپرستي آن را تا پايان عمر بر عهده داشت. او در ضمن اين طرح، دروسي نظير زبان هاي عربي و عبري، مطالعات اسلام و تاريخ يهود را تدريس مي كرد. الياش در سال 1974 به رتبه دانشياري ارتقا يافت.

او در سال 1972 كمك هزينه مسافرت علمي و كمك هزينه ديگري براي ترجمه و چاپ نسخه خطي فارسي وقايع نامه باباي لطف [7] متعلق به قرن شانزدهم ميلادي را از اوبرلين دريافت كرد.

الياش به بسياري از كنفرانس ها دعوت شده است؛ ازجمله كنفرانس بين المللي خاورشناسان در سوربن پاريس (1973)، كنفرانس بين المللي، مطالعات يهود در اورشليم (1976) و كنفرانس دانشگاه الازهر در قاهره در مورد اسلام و دنياي مدرن.

الياش از سال 1978 تا زمان وفاتش در 1981 با كمك هزينه اوقاف ملي علوم انساني [8] و كمك هزينه مؤسسه اسميتسن [9] به پژوهش هاي خويش ادامه داد. با اين كمك ها الياش به ترجمه و چاپ برخي مجموعه هاي حديثي شيعه پرداخت.

در سال 1980 الياش مورد توجه رسانه ها قرار گرفت و توانست برخي از دستاوردهاي پژوهشي اش را مطرح سازد، به ويژه آن گاه كه ادعا كرد آية الله [امام] روح الله خميني [ره] با گروگان گيري 52 شهروند آمريكايي عملاً فقه و قوانين شيعي را نقض كرده است.

از آثار ژوزف الياش در مورد شيعه مي توان به ترجمه بخش هايي از الكافي و كتاب شيعه اماميه با نگاه به سنت روايي آنان اشاره كرد كه كتاب اخير [10] مهم ترين تأليف دست نويسي و چاپ نشده الياش محسوب مي شود.

وي مقالاتي نيز در نشريات غربي به چاپ رسانده كه عبارت است از:

1. «نظريه فقهاي شيعه اثني عشري در مورد مرجعيت سياسي و فقهي»:

The Ithna ashari - shii juristic theory of political and Legal authority, studia Islamica, 29 (1969) pp. 17 - 30.

2. «سوء تفاهماتي درباره جايگاه فقهي علماي ايراني»:

Misconceptions regarding the juridical status of the Iranian ulama. International Journal of Middle East studies, 10 i (1979) pp. 9 -25.

3. «درباره پيدايش و تكامل شهادت ثالثه در تشيع»:

On the genesis and development of the Twelver - shii three - tenet shahadah, Der Islam, 47 (1971) pp. 265 - 272.

4. «قرآن شيعي؛ بازنگري آراي گلدزيهر»:

The siite Quran, A reconsideration

of Goldzihers interpretion،

Arabica, 16 (1969) pp. 15 - 24

5. «بررسي كتاب اسلام شيعي»:

Book Review, Shiite Islam, International Journal of Middle Eastern studies, 8 (1977) , pp. 280 - 285 (reprint).

او همكاري اندكي با دائرة المعارف اسلام داشت و مقاله «[امام] حسن عسكري [عليه السلام]» تنها مدخلي است كه براي اين مجموعه نوشت. [11] .