برنامه ريزي صحيح در زندگي موجب رشد اقتصادي و از زيرساخت هاي توسعه ي اجتماعي و بالندگي اقتصادي يك جامعه محسوب مي شود. در سيره ي امام حسن عسكري عليه السلام در اين رابطه نكات قابل توجهي وجود دارد و در ذيل نمونه اي از آن را مي خوانيم:

محمد بن حمزه سروري مي گويد: توسط ابوهاشم جعفري - كه با هم دوست بوديم - نامه اي به محضر امام عسكري عليه السلام نوشته و درخواست كردم كه آن حضرت دعا كند تا خداوند متعال در زندگي من گشايشي ايجاد بفرمايد. وقتي كه جواب را توسط ابوهاشم دريافت كردم، آن حضرت نوشته بود: «ماتَ ابْنُ عَمِكَ يَحْييَ بْنِ حَمْزَة وَ خَلَفَ مِأَةَ أَلْف دِرْهَمٍ وَ هِيَ وارِدَةٌ عَلَيْكَ، فَاشْكُرِاللهَ وَ عَلَيْكَ بِالأِْقْتِصادِ وَ اِياكَ وَ الْأِسْرافَ، فَاِنَهُ مِنْ فِعْلِ الشَيْطَنَةِ؛ پسر عمويت يحيي بن حمزه از دنيا رفت و مبلغ صد هزار درهم ارث باقي گذاشت و اين درهم ها بر تو وارد مي شود (به ارث به تو مي رسد) پس خدا را سپاسگذاري كن و بر تو باد به ميانه روي، و از اسراف بپرهيز كه اسراف از رفتارهاي شيطاني است.» بعد از چند روزي، پيكي از شهر حران آمده و اسنادي را مربوط به دارايي پسر عمويم به من تحويل داد. من با خواندن نامه اي كه بين آن اسناد وجود داشت، متوجه شدم كه پسرعمويم يحيي بن حمزه دقيقا همان روزي فوت كرده است كه امام عليه السلام آن خبر را به من داد.

به اين ترتيب از تنگدستي و فقر رهايي يافته و بعد از اداي حقوق الهي و احسان به برادرهاي ديني ام، طبق دستور امام عليه السلام زندگي خود را بر اساس ميانه روي تنظيم نموده و از اسراف و ولخرجي پرهيز نمودم و به اين ترتيب زندگي ام سامان يافت در حالي كه در گذشته فردي مبذر و اسراف كار بودم. [1] .