ابوهاشم مي گويد: از امام حسن عسكري عليه السلام تفسير آيه زير را پرسيدم: «ثُمَ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَذينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ باِذْنِ اللهِ» [1] ؛ «سپس اين كتاب را به گروهي از بندگان برگزيده خود به ميراث داديم، از ميان آن ها عده اي بر خود ستم كردند و عده اي ميانه رو بودند و گروهي به اذن خدا در نيكي ها پيشي گرفتند.» امام عليه السلام فرمود: هر سه دسته مربوط به آل محمد صلي الله عليه و آله مي باشند. آنكه بر خود ظلم روا داشته، كسي است كه اقرار به امام ننموده است و مقتصد كسي است كه عارف به مقام امام است و گروه سوم و اشخاصي كه سبقت در گرفتن فيض و خيرات دارند، امامان معصوم عليهم السلام هستند.

ابو هاشم مي گويد: من در فكر فرو رفتم كه اين چه عظمتي است كه نصيب امامان معصوم عليهم السلام شده و مقداري هم اشك ريختم. امام عسكري عليه السلام نگاهي به من انداخته و فرمود: مقام ائمه بالاتر از آن است كه تو در مورد عظمت شأن آل محمد صلي الله عليه و آله مي انديشي! شكر خدا را به جا آور كه تو را از تمسك كنندگان به ريسمان ولايت آل محمد صلي الله عليه و آله قرار داده است و روز قيامت؛ زماني كه ساير مردم با رهبرانشان محشور مي شوند، تو در رديف پيروان آل محمد صلي الله عليه و آله بوده و با آنان محشور خواهي شد. تو بهترين راه را انتخاب نموده اي! [2] .