هر قلم به دست متعهد، نهايت تلاش خود را براي اطلاع رساني و هدايت جامعه به كار مي بندد؛ ولي تشويق از نويسنده و آثار او خستگيها را از تن او دور مي كند، و بر فعاليت او مي افزايد، و اين خود عامل توسعه ي علم و دانش و آگاهي در جامعه مي شود.

حضرت عسكري عليه السلام در كنار تربيت شاگردان از تشويق نويسندگان غافل نبود؛ از جمله داود بن قاسم جعفري مي گويد: كتاب «يوم و ليلة» از يونس آل يقطين را به حضرت عسكري عليه السلام عرضه داشتم. امام فرمود: «تَصْنيفُ مَنْ هذا؛ نوشته چه كسي است؟» گفتم: نوشته ي يونس است. آن گاه فرمود: «اَعْطاهُ اللهُ بِكُلِ حَرْفٍ نُورا يَوْمَ الْقِيامَةِ؛ [1] خداوند در مقابل هر حرف، نوري به او در روز قيامت عطا فرمايد.»

البته سيره ي تمام امامان شيعه بر اين بوده كه بر نويسندگي و كتابت ترغيب و نويسندگان و قلمزنان را تشويق كنند. حضرت صادق عليه السلام به مفضل بن عمر فرمود: «اُكْتُبْ وَ بُثَ عِلْمَكَ في اِخْوانِكَ، فَاِنْ مِتَ فَوَرِثْ كُتُبَكَ بَنيكَ، فَاِنَهُ يَأْتي عَلَي الناسِ زَمانُ هَرْجٍ ما يَأْنَسُونَ فيهِ اِلا بِكُتُبِهِمْ؛ [2] دانشت را بين برادرانت بنويس و نشر بده! اگر از دنيا رفتي، فرزندانت وارث كتابهايت مي شوند. به حقيقت زمان هرج ومرجي فرا مي رسد كه مردم جز بر نوشته شان انس نمي گيرند [و توجه نمي كنند].»

و همچنين نقل شده است كه برخي آثار را خدمت حضرت عسكري عليه السلام عرضه داشتند كه درباره ي آن نظر دهد. حضرت فرمود: «صَحيحٌ فَاعْمَلُوا به؛ [3] صحيح است بدان عمل كنيد!»

بر اثر همين تشويقها بود كه شانزده تن از شاگردان حضرت، دست به تأليف زدند و 118 عنوان كتاب، ثمره آن شد. از ميان آنها علي بن حسن فضال 36 كتاب، محمد بن حسن صفار 35 كتاب، عبدالله بن جعفر حميري 19 كتاب، احمد بن ابراهيم 7 كتاب و هارون بن مسلم 6 كتاب دارد. [4] .

و همين طور تعداد راوياني كه از آن حضرت حديث نقل نموده اند، به 106 نفر مي رسد. [5] .