امام، علاوه بر اينكه به گواهي پرورش شاگرداني از قبيل: احمد بن اسحاق اشعري، ابوهاشم داوود بن قاسم صفار و... مدرسه ي علمي به يادگار مانده از پيشينيان صالحش را باز نگه داشت و بارور كرد. دست اندر كار انجام اين مهم شد تا منطق و عقل را بر فرهنگ جامعه بگسترد و به عنوان ملاك ارزيابي و ارزشگذاري در جان و جهان مردم باشد.

اين گفته ي معروف از آن حضرت گواه مدعاي فوق است كه فرمود: «پرستشگري به فراواني نماز و روزه نيست؛ بلكه مقياس و معيار دينداري، خردمندي است.»