پناه بي پناهان


نَحنُ كَهفٌ لِمَنِ التَجَأَ إلَينا ، ونورٌ لِمَنِ استَضاءَ بِنا ، وعِصمَةٌ لِمَنِ اعتَصَمَ بِنا، مَن أحَبَّنا كانَ مَعَنا فِي السَّنامِ الأَعلي ، ومَنِ انحَرَفَ عَنّا فَإِلَي النّارِ

***

ما پناهگاهي هستيم براي كسي كه به ما پناه آورَد و نوري هستيم براي آن كه از ما پرتو طلبد و موجب مصونيت كسي هستيم كه از ما پناه جويد. هر كه ما را دوست بدارد در مراتب بالا با ما خواهد بود و هر كه از راه ما كج گردد به سوي آتش ره خواهد برد.

***

مناقب، ابن شهرآشوب، ج4، ص 435