سفارش امام به احترام به بستگان آل محمد


حسين بن حسن يكي از نوادگان امام جعفر صادق عليه السلام بود كه در قم زندگي مي كرد و آشكارا شراب مي نوشيد. روزي به منزل احمد بن اسحاق اشعري كه وكيل امام حسن عسگري عليه السلام در امور اوقاف بود رفت ولي احمد بن اسحاق به او اجازه ديدار نداد. حسين بن حسن نيز محزون به خانه برگشت.
همان سال احمد اسحاق پيش از حج به سامراء رفت و اجازه خواست تا با امام حسن عسگري عليه السلام ملاقات كند ولي امام اجازه نداد. احمد بن اسحاق مدتي گريست و بي تابي كرد تا سرانجام امام به او اجازه داد.
احمد اسحاق به امام عرض كرد: « اي پسر رسول الله، چرا مرا از ديدارتان منع كرديد، در حالي كه من از شيعيان و دوستان شما هستم؟»

امام فرمود: « زيرا تو پسر عموي ما را از خانه ات طرد كردي.»
احمد بن اسحاق شروع به گريه كرد و سوگند خورد كه هدفش فقط اين بوده كه حسين بن حسن از خوردن شراب توبه كند.
امام فرمود: « درست مي گويي، ولي در هر حال احترام و تكريم آنها بايد به جاي خود محفوظ باشد. مبادا آنان را تحقير و خوار كني زيرا به ما منسوب هستند؛ و گرنه از زيانكاران خواهي گشت.»
احمد بن اسحاق از حج برگشت و وارد قم شد. بزرگان و اشراف به ديدارش آمدند و حسين بن حسن هم همراه آنان بود. احمد بن اسحاق با ديدن او به طرف او شتافت و از او استقبال كرد و او را در بالاي مجلس جايش داد.
حسين بن حسن كه بسيار تعجب كرده بود، علت اين برخورد را از احمد بن اسحاق جويا شد. او نيز سخنان امام حسن عسگري عليه السلام را بازگو كرد. حسين بن حسن با شنيدن ماجرا از كارهاي زشتش پشيمان شد و توبه كرد، سپس به خانه اش مراجعت كرد و همه شراب ها را به زمين ريخت، از باتقوايان خداترس شد و پيوسته در مسجد معتكف مي شد تا از دنيا رفت و در نزديكي قبر مطهر حضرت معصومه سلام الله عليها به خاك سپرده شد.

***

بحار الانوار، ج 50،: