ابو هاشم جعفري ، يكي از شاگردان و دوستان امام حسن عسكري (ع) بود، او چند روز، به امام حسن (ع) روزه مستحبي گرفت ، و هنگام افطار، همراه امام (ع) با هم افطار مي كردند. روزي بر اثر گرسنگي ، ضعف شديد بر ابو هاشم وارد شد، او آن روز طاقت نياورد و به اطاق ديگر رفت ، و مخفيانه مقداري نان در آنجا يافت و آن را خورد و روزه اش را شكست ، سپس بي آنكه جريان را به امام (ع) بگويد، به حضور امام (ع) آمد و نشست . امام حسن (ع) به غلام خود فرمود: غذائي براي ابوهاشم فراهم كن ، زيرا او روزه اش را شكسته است . ابو هاشم لبخندي زد. امام (ع) به او فرمود: اي ابو هاشم ! چرا مي خندي ؟ اگر مي خواهي نيرو پيداكني ، گوشت بخور، در نان قوت نيست . به اين ترتيب امام حسن عسكري (ع) با كمال خوشروئي و خودماني ، با دوستان ، بر خورد مي كرد و چون پدر و فرزند با آنها رفتار مي نمود، و مزاح مي كرد، با اينكه داراي مقام بسيار ارجمند امامت بود.