ابوهاشم جعفري، يكي از ياران آن حضرت، نقل مي كند:
در محضر امام عسكري عليه السلام بودم كه جواني زيباروي، بلند قامت و درشت اندام از اهالي يمن به حضورش آمد. از خودم پرسيدم: اين مرد كيست؟ كه امام فرمود: اين، فرزند امّ غانم است، همان زن اعرابي كه داراي «سنگريزه» بود و پدران من به آن مُهر زده اند. آنگاه امام عسكري عليه السلام به آن مرد فرمود: آن سنگريزه ها را بياور. او سنگريزه هايي در مقابل امام گذاشت و حضرت يكي از سنگ ها را كه يك سويش صاف بود، با انگشتر خويش مُهر زد.(1)
شيخ طوسي ارتباط نزديك شيعيان يمن با امام عسكري عليه السلام را چنين گزارش كرده است:
روزي در شهر سامّرا به امام خبر دادند كه گروهي مسافر گردآلود، اجازه ورود مي طلبند. امام فرمود: آنها از شيعيان يمني ما هستند. آنگاه به خادم خويش امر فرمود: برو و عثمان بن سعيد عمري را اينجا بياور. وقتي كه عثمان بن سعيد آمد، حضرت به وي فرمود: «اي عثمان! تو وكيل و مورد اعتماد ما هستي؛ از اين برادران يمني، اموال را تحويل بگير كه از كشور خود آورده اند.» (2)