روايت شده كه امام حسن عسكري عليه السلام را به شخصي به نام (نحرير) سپردند، نحرير بر آن حضرت تنگ (سخت) مي گرفت و ايشان را اذيت مي كرد، زنش به او گفت: اي مرد، از خداوند متعال بترس؛ همانا تو نمي داني اين فردي كه در منزل تو زنداني است، كيست؟! پس زن شروع كرد به بيان اوصاف امام حسن عسكري عليه السلام و از صلاح و عبادات و جلالت آن حضرت بيان كرد و گفت: من بر حال تو مي ترسم به خاطر اين رفتار بدي كه تو با ايشان داري. نحرير گفت: به خدا سوگند كه من او را در بركه السباع و ميان شيران و درندگان خواهم افكند و براي اين كار از خليفه اجازه طلبيد، خليفه هم به او اجازه داد. پس آن حضرت عليه السلام را در ميان شيران و درندگان قرار دادند و شك نداشتند كه شيران آن حضرت را خواهند خورد، بعد از مدّتي نگاه كردند و ديدند كه ايشان ايستاده اند و نماز مي خوانند و درندگان و شيران در اطراف آن حضرت مي باشند، پس امر كرد كه آن جناب را از آن جا بيرون آوردند و به خانه اش بردند.(1)