بازگشت

مقام امام از ديدگاه احمد بن عبيد

احمد بن عبيدالله بن خاقان مي گويد: «من در سامرا مردي از علويان را مانند حسن بن علي بن محمد ابن علي الرضا نديده و نشناخته ام و از جنبه ي رهبري و وقار و عفت و بزرگواري و هدايت در ميان خاندان بني هاشم و نزد سلطان و كليه ي بني هاشم، كسي را به بزرگواري او سراغ نداشتم. آنان او را بر همه ي پيرمردان و افسران و وزيران و كاتبان و عوام مردم، مقدم مي داشتند» [1]
همو مي گويد: «من كسي را از حيث بخشندگيو حيا و عفت زبان و دست نيازيدن به مال مردم، برتر از حسن عسكري نديدم» [2] .

وي افزوده است: «احوال او را از بني هاشم، افسران، كاتبان، قضات و فقها و ديگر اقشار مردم پرسيدم. همگي او را عالي مقدار و صاحب ارج و مقام و گفتار نيك مي دانستند، و بر پير و جوان خاندانش مقدم مي داشتند و مي گفتند: او امام و پيشواي رافضيان است. بزرگواري او نزد من محقق گشت؛ زيرا دوست و دشمن او را مدح و ستايش مي كردند» [3] .

***

[1] كمال الدين، ج 1، ص 40.
[2] مناقب، ج 4، ص 423.
[3] كمال الدين، ج 2، ص 42.