امام عسكري عليه السلام ميان مردم به ويژه بين خلفاي بني عباس در زمان خود و وزراي آنها از مقامي بس بلند و برجسته برخوردار بود، به گونه اي كه آنان فوق العاده از حضرت تجليل و احترامبه عمل مي آوردند. در اين جا به سه مورد از احترام معتمد عباسي به وي مي پردازيم:
1) نقل شده است: «روزي خليفه ي عباسي بر امام وارد شد و ملتمسانه از او خواست برايش دعا كند كه بيست سال ديگر زنده بماند» [1] .

2) روزي امام عليه السلام را از زندان آزاد كرد تا او شك و ترديد را از امت جدش برطرف كرده و در برابر منحرفان بايستد. خليفه به آن حضرت گفت: «دين و آيين جدت را درياب» [2] . وي بر اين اعتقاد بود كه نجات دهنده و برطرف كننده ي شك و ترديد از امت رسول خدا صلي الله عليه و آله در آن زمان، تنها امام حسن عسكري عليه السلام است.

3) روزي جعفر بن علي [جعفر كذاب] از معتمد خواست تا رتبه اي را كه برادرش حسن - در دربار دارد - پس از او به وي اعطا نمايد. معتمد گفت: «بدان كه جايگاه و مقام برادرت [امام عسكري] به واسطه ي ما نبوده، بلكه از پيشگاه خداي - عز و جل - مقرر شده بوده و ما تلاش مي كرديم از مقام و منزلت آن حضرت بكاهيم، ولي خداوند چنين چيزي را نپذيرفت، بلكه در اثر تقوا و بزرگواري و علم و دانش و عبادت وي، هر روز بر مقام و منزلت او مي افزود. اگر تو از ديدگاه پيروان برادرت هم سنگ او هستي، به ما نيازي نداري و اگر خصوصياتي كه در برادرت بود در تو نيست، ما نمي توانيم در حق تو كاري انجام دهيم» [3] .