تولاّ، مؤمنان را به سوي نيكيها و نيكان جذب مي كند و به مانند نيروي جاذبه اي قوي، خواه ناخواه آنان را در مسير حق نگاه مي دارد. از اين روي، مؤمنان با تولاّ هم حرمت نيكان رانگاه مي دارند و هم خود را در مسير آنان قرار مي دهند و به سوي حق مي روند. و تبرّا آنان را از بديها و بدها دور مي سازد و به مانند نيروي دفع كننده اي خواسته و ناخواسته آنان را از مسير باطل كه علامتش ناپاكان امت هستند، دور مي سازد و به اين ترتيب، مؤمنان با تبرّا هم ناپاكان را از حرمت و كرامت در جامعه ديني ساقط مي كنند و هم خود را از مسير آنان به دور نگاه مي دارند.
امام حسن عسكري عليه السلام با علم به چنين كاركردي، شيعيان را به احياي اين فريضه، به طور عملي، مي كشاند و با دعوت به لعن و نفرين آلودگان و دوري جويي از آنان و نيز عشق به پاكان امت و اولياي الهي، بقاي شيعيان در صراط مستقيم را تضمين مي كرد. از جمله سخنان آن حضرت است: «حُبُّ الأَبرارِ للأبرارِ ثوابٌ لِلأَبرارِ وحُبُّ الفُجّارِ للأبرارِ فضيلهٌ لِلأبرارِ وبُغضُ الفُجّارِ للأبرارِ زَيْنٌ لِلأَبرارِ وبُغضُ الابرارِ للفُجارِ خِزيٌ علي الفُجّارِ؛ (1) دوست داشتن نيكان، همديگر را، ثواب براي نيكان است. و دوستي اهل فجور نسبت به نيكان فضيلتي براي نيكان است و بغض فاجرها براي نيكان، زينت نيكان است. و بغض نيكان براي اهل فجور، خواري براي اهل فجور است.»