وي اظهار مي دارد: «ابومحمد حسين بن علي به دليل صفات برجسته و برتري بر معاصران، پس از پدرش علي بن محمد، امام و پيشوا بود. وي از حيث علم و دانش و زهد و كمال عقل و عصمت و شجاعت و كرم و بخشش و كثرت عبادت، در پيشگاه خداي - عز و جل - از مقامي بلند برخوردار بود كه موجب امامت و پيشوايي و در خور رياست بود...» [1] .