بازگشت

از زبان شاكري

محمد شاكري مي گويد: «سرور من، شايسته ترين فردي بود كه من از علويان و بني هاشم سراغ داشتم. مي گسار نبود، در محراب مي نشست و به سجده مي رفت. من مي خوابيدم و بيدار مي شدم و باز هم مي خوابيدم و بيدار مي شدم، ولي آن حضرت هنوز در سجده بود» [1] .

***

[1] دلائل الامامه، ص 227.