محمد بن حسن مي گويد: من از امام حسن عسكري عليه السلام در ضمن نامه اي تقاضا كردم در مورد شفاي درد يكي از چشمهايم دعا كنيد؛ زيرا يكي از چشمانم كور شده و چشم ديگرم هم به شدّت درد مي كند و نزديك است كه آن هم كور شود.
امام حسن عسكري عليه السلام در پاسخ نوشته بودند: خداوند (متعال) چشمت را برايت نگه دارد. همين دعاي ايشان موجب شفاي چشم من گرديد و ايشان در آخر نامه نوشته بودند: آجَرَكَ اللَّهُ وَأَحْسَنَ ثَوابَكَ؛ خداوند به تو اجر و پاداش نيك دهد. (اين جمله در ميان عرب به عنوان تسليت گفته مي شود).
من از اين سخن امام عليه السلام نگران و غمگين شدم و نمي دانستم چه كسي از خويشانم مرده است (كه امام عليه السلام به من تسليت مي گويد)! چند روز گذشت كه خبر آوردند پسرم «طيّب» از دنيا رفته است. اين جا بود كه به راز تسليت گفتن امام عليه السلام آگاه شدم.(1)